وابستگی زیرساخت ها

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

طبقه بندی زیرساخت ها

زیرساخت ها را می توان بر اساس کارکرد و حوزه خدمات رسانی شان طبقه بندی کرد.اما اصلی ترین طبقه بندی بر اساس ماهیت خروجی آنها صورت می گیرد و بنابراین به دو دسته عمده تقسیم می شوند:

1. زیرساخت هایی که تولید محصول می کنند مانند پالایشگاه و نیروگاه و ...
2. زیرساخت هایی که خروجی آنها یک خدمت رسانی است مانند راه، فرودگاه و پل..

زیرساخت های تولید کننده محصول خود به دو دسته مهم تقسیم می شوند:

• زیرساخت های دارای بافر که در آنها امکان نگهداری و انبارش محصول وجود دارد یا تا حدی امکان پذیر است مانند شبکه ی گازرسانی
• زیر ساخت های بدون بافر که در آنها امکان نگهداشت و انبارش محصول وجود ندارد مانند شبکه برق رسانی

حساسیت زیرساخت های تولید محصول بدون بافر در مقابل اختلال و توقف در فعالیت از بقیه زیرساخت ها بیشتر می باشد.

 

اجزای اصلی زیرساخت های حیاتی عبارتند از:

• ارتباطات
• سامانه های برقرسانی
• سیستم های سوخت رسانی و ذخیره سازی آنها
• راه و ترابری
• سیستم های بانکداری و مالی
• خدمات پزشکی، پلیس، آتش نشانی و امداد و نجات
• تندیس های ملی و میراث بشری
• سدها
• منابع بازرگانی حیاتی

زیرساخت ها

زیرساخت ها بسترهای مهم زندگی، رشد و پویایی جوامع هستند.برخورداری از زیرساخت های قدرتمند با توزیع مناسب در هر کشور ضامن توسعه پایدار و ارتقای کیفیت زندگی و افزایش سطح امنیت می باشد.زیر ساخت ها سرمایه های ملی هستند که برای ایجاد و توسعه ی آنها هزینه های سنگینی صورت گرفته و برای بازدهی مناسب  این هزینه ها، زیرساخت ها می بایست بتوانند در شرایط عادی و اضطراری با قابلیت اطمینان بالا در دسترس بوده و مورد بهره برداری قرار گیرند.در هر زیرساخت دارایی های کلیدی وجود دارد که منابع آن زیرساخت را تشکیل می دهند.فرهنگ وبستر2017 زیرساخت را «سیستمی از تاسیسات عمومی یک کشور، ایالت یا منطقه و نیز منابع (کارکنان، ساختمان یا تجهیزات) مورد نیاز برای انجام یک فعالیت و نیز شالوده اساسی و چارچوب بنیادی یک سیستم یا سازمان» تعریف کرده است.کمیسیون حفاظت از زیرساخت های حیاتی آمریکا زیرساخت را«شبکه ای از سامانه هاو فرآیندهای مستقل، اغلب در مالکیت بخش خصوصی و ساخته دست بشر برای تولید و توزیع جریان پیوسته ای ازکالا و خدمات ضروری که به صورت مشارکتی و سینرژیک عمل می کنند» تعریف نموده است.

یکی از اهداف مهم ملاحظات پدافند غیرعامل حفاظت از زیرساخت ها در برابر تهدیدات دشمن است.همچنین نگهداری و پاسداری از زیرساختها در برابر تهدیدات طبیعی نیز باید در استراتژی های مدیریت بحران هر کشور قرار داشته باشد.آسیب پذیری زیرساخت ها در هر کشور می تواند صدمات جبران ناپذیری به قدرت اداره و حاکمیت هر کشور وارد نماید. زیرساخت ها ی حیاتی بویژه می بایست مورد توجه خاص قرار گیرند.زیرساخت های حیاتی زیرساخت هایی هستند که اختلال یا توقف در آنها موجب اختلال در زیرساخت های دیگر و توقف فعالیت های حیاتی در کشور شود.

فرآیند برآورد تهدیدات

با توجه به اهمیت تهدیدات و پویایی تهدید بر اساس تغییرات فناوری در طول زمان، داشتن یک فرآیند تدوین شده برای شناسایی و درک تهدیدات و روشهای مقابله با آنها و ایجاد تغییرات لازم در واکنشها، از نیازهای ضروری یک سیستم است.این فرآیند اجازه می دهد که سیستم تخمین درستی از تهدیدات، عاملان تهدید و تعیین تهدیدات نهایی و قابل استناد داشته باشد.این فرآیند دارای پنج مرحله اساسی می باشد:

 

1. شناسایی چالش ها یا تهدیدات بالقوه شامل موضوعات یا روندهایی که هنوز از هـویتی مستقل مبتنی بر تهدیـد برخوردار نشده اند ولی در آستانه تبدیل شدن به هویتی مستقل هستند.در این مرحله ظرفیتهای تهدید زا از سوی موضوع و عامل در حوزه ی تهدید موجود است اما به صورت بالفعل توان آسیب رسانی به اهداف مرجع را ندارد.
2. شناسایی تهدیدات شامل شناسایی عوامل و موضوع تهدید
3. تعیین تهدیدات خطرناک یا پایه که تحلیل میزان آسیب پذیری حوزه تهدید در برابر تهدیدات و شناسایی خطر تهدید بر اساس پیامد های احتمالی است.توانمندی سیستم در برابر تهدیدات یکی دیگر از شاخص های تحلیل در این مرحله می باشد.
4. ارزیابی تهدیدات که در اصل ارزیابی تهدیدات پایه بر اساس عوامل تهدید و حوزه تهدید، دارایی های کلیدی و محیط تهدید انجام خواهد شد.این ارزیابی در دو مرحله و به صورت مستمر صورت می گیرد.مرحله اول قبل از تعیین سیاستها و راهبردهای مواجهه با تهدیدات پایه و مرحله دوم پس از تدوین سیاستها و راهبردها و بعد از بررسی اقدامات انجام شده صورت می گیرد.
5. واکنش به تهدید که به معنای اجرای استراتژی و برنامه ریزی عملیاتی برای مقابله با تهدید و کنترل و مهار آن است.

 

سطوح آسیب پذیری

آسیب پذیری در سه سطح قابل پیگیری و بررسی است:

 

1. سطح راهبردی که دارای شاخص هایی به شکل زیر است:

• عدم توانایی در جلوگیری از خطر
• فقدان آگاهی در خصوص چگونگی رفع تهدید
• ضعف یا فقدان قدرت در رفع تهدید
• اجبار به زندگی در شرایط خطرناک
• عدم توانایی در حفظ پایداری نقاط برتر
• فقدان ظرفیت انطباق

• سطح عملیاتی که مهمترین شاخص های آن عبارتند از:

• تجدید ناپذیری یا عدم امکان جایگزینی
• ترمیم ناپذیری یا عدم توان بازیابی و بازتوانی
• ضعف در حفاظت

• سطح تاکتیکی که شاخص های آن شامل:

• عدم کارآیی تمهیدات موجود
• ضعف در ایجاد آمادگی
• وابستگی
• امکان دسترسی به اطلاعات
• امکان نفوذ

ویژگی های آسیب پذیری

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

تهدید و آسیب پذیری

تهدید به معنای ترسانیدن و بیم دادن است و در اصطلاح به معنای هرچیزی که ثبات و امنیت را به خطر اندازد.به عبارتی به هر اقدام و تحرک بالقوه و احتمالی سیاسی، نظامی، اقتصادی و فرهنگی که موجودیت و اهداف حیاتی فرد، نهاد یا کشوری را به مخاطره بیندازد و نیز موانع و چالشهایی که ما را از رسیدن به هدف بازداشته و یا باعث کاهش سرعت ما در دستیابی به آن گردد، تهدید گفته می شود.همچنین به هرگونه اقدام از سوی غیر یا محیط اطراف که منجر به بروز خسارت یا آسیب شود، تهدید می گوییم.تهدیدات در حالت کلی به دودسته ی طبیعی و انسان ساخت تقسیم بندی می شوند.

 استعداد پذیرش آسیب ناشی از هرگونه تهدید به صورت فیزیکی و یا غیر فیزیکی برای یک سیستم یا جامعه را آسیب پذیری می گوییم.آسیب پذیری به طور کلی بر حسب نوع، جنس و ماهیت تقسیم بندی می شود و بر این اساس ماهیت آن ذاتی یا عرضی است، جنس آن سخت افزاری یا نرم افزاری است و نوع آن انسانی، فنی،سایبری و ... می باشد.علل زمینه ای، فشارهای محرک و شرایط غیرایمن آسیب پذیری را نسبت به تهدید افزایش می دهد.

رابطه ی تهدید و آسیب پذیری به گونه ای ست که هرگاه آسیب پذیری افزایش یابد جا برای اثرگذاری بیشتر تهدید و بالفعل شدن آن فراهم می گردد.آسیب پذیری فرودگاهی است که باند فرود تهدید را آماده می سازد.

 

سایبر تروریسم

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

درود بر شما، برای دریافت رمز پستهای رمز گذاری شده به لینک «تماس با من» مراجعه فرمایید.