تهدید و آسیب پذیری

تهدید به معنای ترسانیدن و بیم دادن است و در اصطلاح به معنای هرچیزی که ثبات و امنیت را به خطر اندازد.به عبارتی به هر اقدام و تحرک بالقوه و احتمالی سیاسی، نظامی، اقتصادی و فرهنگی که موجودیت و اهداف حیاتی فرد، نهاد یا کشوری را به مخاطره بیندازد و نیز موانع و چالشهایی که ما را از رسیدن به هدف بازداشته و یا باعث کاهش سرعت ما در دستیابی به آن گردد، تهدید گفته می شود.همچنین به هرگونه اقدام از سوی غیر یا محیط اطراف که منجر به بروز خسارت یا آسیب شود، تهدید می گوییم.تهدیدات در حالت کلی به دودسته ی طبیعی و انسان ساخت تقسیم بندی می شوند.

 استعداد پذیرش آسیب ناشی از هرگونه تهدید به صورت فیزیکی و یا غیر فیزیکی برای یک سیستم یا جامعه را آسیب پذیری می گوییم.آسیب پذیری به طور کلی بر حسب نوع، جنس و ماهیت تقسیم بندی می شود و بر این اساس ماهیت آن ذاتی یا عرضی است، جنس آن سخت افزاری یا نرم افزاری است و نوع آن انسانی، فنی،سایبری و ... می باشد.علل زمینه ای، فشارهای محرک و شرایط غیرایمن آسیب پذیری را نسبت به تهدید افزایش می دهد.

رابطه ی تهدید و آسیب پذیری به گونه ای ست که هرگاه آسیب پذیری افزایش یابد جا برای اثرگذاری بیشتر تهدید و بالفعل شدن آن فراهم می گردد.آسیب پذیری فرودگاهی است که باند فرود تهدید را آماده می سازد.