معمولن کاربران رایانه، به ویژه افرادی که اطلاعات تخصصی کمتری درباره رایانه دارند، بدافزارها را برنامه هایی هوشمند و خطرناک می دانند که خود به خود اجرا و تکثیر شده و اثرات تخریبی زیادی دارند که باعث از دست رفتن اطلاعات و گاه خراب شدن رایانه می گردند؛در حالیکه طبق آمار تنها پنج درصد ویروسها دارای اثرات تخریبی بوده و بقیه صرفن تکثیر می شوند.بنابراین یک بدافزار را می توان برنامه ای تعریف نمود که برخلاف خواسته کاربر وارد سیستم شده و ممکن است اثر تخریبی داشته باشد و یا هیچ اثری نداشته باشد و تنها خود را تکثیر کند.
پس بدافزارها از جنس برنامه های معمولی هستندکه توسط برنامه نویسان نوشته شده و سپس به طور ناگهانی توسط یک فایل اجرایی و یا جای گرفتن در یک ناحیه سیستمی دیسک رایانه، فایل ها و یا رایانه های دیگر را آلوده می کنند.در این حال پس از اجرای فایل آلوده به ویروس یا دسترسی به یک دیسک آلوده توسط کاربر دوم، ویروس به طور مخفی نسخه ای از خودش را تولید کرده و به برنامه های دیگر می چسباند و یا خود را کپی کرده و به این ترتیب داستان زندگی بدافزار آغاز می گردد و هریک از برنامه ها و یا دیسک های حاوی بدافزار، پس از انتقال به رایانه های دیگر باعث تکثیر نسخه هایی از ویروس و آلوده شدن دیگر فایلها و دیسک ها می شود. لذا پس از اندک زمانی در رایانه های موجود در یک کشور و یا سراسر دنیا منتشر می شوند.
از آنجا که ویروسها به طور مخفیانه عمل می کنند، تا زمانی که کشف نشده و امکان پاکسازی آنها فراهم نگردیده باشد، برنامه های بسیاری را آلوده کرده و یا خود را تکثیر می کنند؛ از این رو یافتن سازنده و یا منشا اصلی بدافزار بسیار مشکل است.با توجه به تنوع بسیار زیاد بدافزارها از لحاظ نوع عملکردشان، واژه شناسی آنها برای شناخت هریک بسیار مهم می باشد.در پست بعدی به معرفی 27 نامگذاری از بدافزارها به لحاظ کارکرد آنها اشاره خواهم کرد.
